Geçen yazılarımda '' Her şey güzele doğru gidiyy '' demiştim. Biraz bok oldu diyebilirim. Welcome to karamsarlık.
Oradaki listeyi tam bitireyazdım ki yazamadan bu talihsiz olayı yaşadım. Ona mı üzüleyim ailevi durumlara mı üzüleyim durup durup kapanan pc me mi üzüleyim bilemedim.
Hayata başlarken tamam lan! diyorum ve önüme ket vuruluyor. Fiziki maddi manevi adını sizler koyun. Provasından tutun şu koltuktan wc ye gitmek bile büyük bir eziyet haline geliyor. Bu günler de geçer ama ömürden boş yere 1 ay gidecek demek. Üstüne de bir okadar da tekrardan yürümeyi öğrenmeye başlayacağım. Ben bu ay ne güzel kilo verme odaklı hareket yapacaktım. Adaletli Mahkeme Kapısı !
Onu da geçtim listeyi harbiden bitiriyordum. Kitap falan aldım çalışma sistemlerimi hazırladım hedeflerimi belirledim. Miştim .. Son 1 haftadır böyle boş boş takılıyorum. Boş takılmak koyuyor. Müziği bile üretmek şu an bana büyük işgence geliyor. Kahve yapamıyorum içemiyorum birine illaki muhtacım. Suyu bile rica etmek zorunda kalıyorum. Çok sıkıntılı.
He iyiki bana bakan birileri var ama onlara da eziyetim. Kötü hissediyorum bu yüzden. Ben yük olmayı değil yükü taşımayı severim. Destek olmayı severim köstek değil. Şu an kocaman bir kösteğim.
Kafamı geliştirecek filmler diziler inanın gram izleyesim beynimi doldurasım yok. Çünkü dışarı çıkıp bunu konuşamıyorum tartışamıyorum. Herkesin zaten işi gücü var neden bana vakit ayırsınlar ekstradan. Gerek yok.
Sonuç : Aşırı gereksiz boş ve yük olarak hissediyorum kendimi. Zaten yeni yeni kendime gelmiştim daha da bok oldu. Kocaman büyük bir bok. Teşekkürler karma ;)
No comments:
Post a Comment